Met je collega’s moet je het treffen. Je brengt er immers een groot deel van je tijd – dus leven- mee door. Ik heb geluk met Gertjan. We kennen elkaar al bijna 25 jaar en verwonderen ons sindsdien over het weer, de seizoenen en alles wat ademt, groeit en bloeit.

Momenteel zijn we allebei thuis druk bezig met een veranda. Hij laat zien dat hij een oude eikenhouten vloer gebruikt voor zijn verandaplafond, ik toon hem met trots mijn zelfgetimmerde afdak van hawaïstro tegen het inregenen. We prijzen onszelf ermee als bevoorrechte mensen.

Maar toen kwam Wim binnen op kantoor, onze oud-collega. Hij is nu bijna een jaar met pensioen en is sindsdien bij zijn vriendin in Italie gaan wonen. Wim is bescheiden en zelden enthousiast, maar zijn pretogen verraden dat hij dolgelukkig is. Mag ook wel, want hij is tot zijn 55^e vrijgezel geweest en bracht zijn dagen na werktijd door in een grijs appartement op vijf hoog. Nu woont hij daar op een zonnige heuvel waar de dagen traag vergaan en het goede leven hoogtij viert.

“Maar het is hard werken hoor”, zegt Wim.

Ow ja? vragen wij

“Nou, ik kom bijna niet aan mijn rust toe, en het is er toch warm joh!”

We hebben meelij Wim, echt, maar vertel eens hoe je dag daar is, vraag ik.

“Nou ja, ik sta om half 9 op, en dan kibbel ik met mijn vriendin wie er koffie moet zetten, en dan drinken we dat samen, en dan ga ik daarna de tomaten dieven en de sla sproeien en de rest van de moestuin, en dan is het alweer bijna etenstijd en dan kookt mijn vriendin grote schalen pasta met salade uit eigen tuin, en dan is het inmiddels zo warm, dat we even rust nemen. En dan om een uur of vier ga ik een beetje hakken en snoeien in het bos, alvast hout sprokkelen voor de winter en dan daarna douchen en van het uitzicht genieten met wat brood met olijfolie, een worstje en een wijntje, totdat de zon achter de berg verdwijnt”.

Gertjan en ik kijken elkaar mistroostig aan. Niet dat we Wim dit eenvoudige geluk niet gunnen, maar wat zijn we jaloers. We kijken naar buiten. Het is grijs, 16 graden, en dat voor begin juli.

“Had ik al verteld dat ik heaters heb in mijn veranda?” mompelt Gertjan.

Nee, maar ik heb schapenvachtjes.

“Oeh, geluksvogel.”

Wie?

“Wim”

Yup.

“Happy” Pharell