Ik werd uit de vaccinatierij gepikt want ik bleek een V.L.P. : Een Very Labiel Prikpersoon. Ik had aangekruist dat ik wel eens was flauwgevallen en dat ik wel eens bloedverdunners slik wegens niet heel ernstig onderliggend lijden,  dus kreeg ik een A op mijn formulier gekrabbeld. Het werd een lifechanging event. Ik leerde voor het eerst normaal ademhalen en mezelf accepteren.

Na de paspoortcontrole moest ik naar de rij met de A.  De A stond voor Arts – denk ik- of ‘Aanstellers’ en ik moest naar het gelijknamige hokje met de A want daar werden mensen liggend geprikt. De arts was lief hoor, daar lag het niet aan, maar ik wilde niet liggend geprikt worden dus ik had gelijk spijt van mijn eerlijkheid op mijn invullijst. Ik gaf aan gewoon te willen zitten en dat was ook prima, ze bleek vrij ruimdenkend, toen.

“Maar ik ga je nu niet prikken hoor” zei de arts

Hoezo niet, ik kan er best tegen hoor, toen ik was flauwgevallen zat er een half uur lang een dikke canulenaald te wiebelen in mijn ader.

“Nee, maar je ademhaling zit veels te hoog”

Ja klopt, maar daar heb ik mijn leven lang al last van

“Maar we moeten deze eerst onder controle krijgen”

Oke, hoe?

“Ken je de vier seconden methode? Dus vier seconden in, en vier seconden uitademen?”

Nee, ken ik niet, maar ik probeer het.
…. …. Oke, prik maar

“Nee, je zit nog steeds niet goed met je ademhaling”
#arts legt hand op mijn buik

Ja, maar hier word ik helemaal zenuwachtig van.

“Waarvan?”

Je hand op mijn buik, dat je nu voelt dat mijn coronabuikvet nog aanwezig is. Ik had er wel wat aan willen doen als ik wist dat iemand mijn buik ging palperen.

“Ik doe geen palpatie, ik leg alleen mijn hand op je buik zodat je weet waar je naar toe moet ademen.

Oke, lastig, maar ik ben er klaar voor hoor.

“Nee, je ademt nog steeds te hoog”.

Ja, maar ik voel me nu bezwaard dat je zo lang met mij bezig bent en dat iedereen staat te wachten. Straks krijg je nog van Hugo op je mieter omdat je niet aan je quotum komt.

“Dat denk ik helemaal niet, ik ben met jou bezig en we nemen alle tijd van de wereld. Accepteer dat jij nu hier bent en je straks een prik krijgt, maar alleen jij bepaalt of je deze gaat nemen.”

Wat lief, maar prik nu maar.

“Zeker weten? jij mag het zeggen, jij bent baas over je lichaam, adem nog eens naar je buik.”

… …
oke, doe maar.

“Nee, alleen op jouw moment”.

Prik maar gewoon, want anders raak ik nog zenuwachtiger.

“Het is al gebeurd.”

Echt?



“Breathe” The Prodigy