Annabel was nooit veeleisend. Het enige wat zij wilde, was een man die tijdens het acht-uur-journaal, een bakkie koffie voor haar zette, en zou vragen hoe haar dag was. Haar man echter, gaf haar diamanten en een villa, maar schonk haar geen koffie, en ook geen aandacht.  De tuinman gaf haar dat wel.

Na 1,5 uur bladblazen, kwam de tuinman weer binnen. Zijn dag zat er bijna op, en hij was toe aan het laatste middagbakkie. Het was koud buiten. Hij schopte zijn klompen uit bij de voordeur, nam plaats aan de keukentafel, wreef zijn handen warm en sprak toen de legendarische woorden: “Annabel, had ik al verteld dat je er vandaag weer stralend uitziet? Wat heb je allemaal gedaan, behalve zo goed voor de inwendige mens van mij te zorgen?’.

Een schok ging door Annabel heen. Daar, op dat moment, aan díe tafel, zat iemand die haar zowaar zag staan.  Ze hapte naar adem en toen ze zich omdraaide zag ze niet meer de tuinman met een kapotte sok waar een teen uitwiebelde, en ook niet zijn 25 kilo aan overgewicht. Nee, Annabel zag alleen nog maar twee sprankelende diepblauwe ogen die haar uitdagend aankeken.

Met bonzend hart ging ze zitten. Alles was anders nu. Ze kwam niet meer uit haar woorden. Het leek alsof haar vitale functies het begaven, en al het geluid wat haar stem nog voortbracht, was een soort grommend oergeluid. Ze nam gauw een slok koffie, maar die was te heet, waardoor alles weer naar buiten kwam. En toen ze al proestend haar wollen trui onder de koude kraan hield, wreef de tuinman kloppend op haar rug. Met knikkende knieën draaide ze zich om en stond toen tegen de tuinman aan, die geen stap achteruit deed en –hoe kan het ook anders- hetzelfde voelde. Hun lippen vonden elkaar en Annabel wist het zeker: Dit moest ware liefde zijn, net zoals in een sprookje.

En dat was het ook, een sprookje. Annabel ging scheiden, en de tuinman bleek in elk stadje een schatje te hebben. Spijt heeft ze niet van de scheiding. Ze is nog steeds op zoek naar iemand die haar –simpel gezegd- écht ziet. Iemand die bij haar wil zijn en wil weten hoe haar dag was. En uiteraard goed koffie kan zetten.

Het is allemaal niet zo moeilijk om een vrouw van je te laten houden.

‘It must have been love’ Roxette